Onderwerp:

Even ‘t hele verhaal nu ‘t eindelijk wat beter lijkt te gaan met mijn lieveling en Buddy-katje.
Spotje had een flinke wond en is met Spoed geopereerd. Hoewel er eigenlijk geen plek voor een operatie was heb ik gebeld dat zij een buikwond had waar pus uit kwam en die ECHT vandaag geopereerd en gehecht moest worden. Geen plek was ‘t antwoord…ik bleef uitleggen dat het niet kon wachten en of ik haar mocht brengen zodat ze het eventueel tussendoor of na werktijd konden doen. Uiteindelijk heb ik haar daar in de ochtend afgegeven en gewacht tot ‘t verlossende telefoontje dat ik haar mocht ophalen.
Ik was nerveus want ik weet dat een narcose op haar leeftijd (15 jr) fataal kan zijn maar er werd me verzekerd dat ze EXTRA zuurstof zouden toedienen. Minuten leken uren te duren en de dag ging maar langzaam voorbij. Ik probeerde mijn zinnen te verzetten door wat te poetsen in huis en een keukenkastjes uit te ruimen (klusje dat ik steeds uitstelde).
Uiteindelijk kwam ‘t verlossende telefoontje dat ze zou worden bijgespoten om wakker te worden uit de narcose.

De wond zat vol pus en de wondranden moesten worden afgesneden om na het hechten weer aan elkaar te kunnen groeien. Het was een langdurige operatie geweest en vele onderliggende huidlagen moesten gehecht. Alleen voor de oppervlakkige hechtingen moest ik over 10 dgn terug om deze te laten verwijderen. (Zie de zwarte knoopjes op de foto)
Omdat ze er ECHT niet aan mocht likken moest Spotje die nare kap om…ze vervloekte dat ding..maar ja..het moest en ik kan me niet nog een operatie veroorloven.

Thuisgekomen liep ze nog wat wankel van de narcose naar boven de trap op…ik bleef dicht achter haar om vallen door haar wankelende loopje te voorkomen. Ze ging in de donkere badkamer liggen en dat vond ik oké.

Dit is de enige nacht geweest dat Spotje niet bij mij in bed heeft geslapen…ik miste haar enorm op mijn kussen en ben een paar keer bij haar gaan checken of alles goed was. In de ochtend ging ze mee naar beneden en is ze even buiten geweest bij Zatou op ‘t poezenterras. Zatou wist niet wat hij zag en stond op een afstandje te kijken…zo van…wat heb jij daar nou? En oeh…jij ruikt vreemd…naar dierenarts…waar ben jij geweest en wat doet dat ding om je nek? Moet je dat nu dragen? Lijkt me helemaal niet comfortabel, zo’n apparaat dat uitsteekt om je kop, kan je wel eten en drinken dan? Hi.hi…die Spotje.

Poes Knoetje kwam met regelmaat even een zieken-bezoekje brengen op de bovenverdieping om te kijken hoe ‘t met haar kameraadje gaat. Ook Knoetje vond de kap maar een raar ding. Ze bleef dan ook op afstand, zo apart om te zien hoe de huisgenootjes omgaan met deze verandering. Met name de eerste uren werd er veel afstand gehouden en vooral veel geblazen naar Spotje ( ik denk door de kap maar zeer zeker ook omdat ze naar de DA rook, inmiddels heeft ze haar eigen luchtje weer terug en is de rust wedergekeerd)
Vreemd genoeg bleef Spotje na de operatie erg klagelijk schreeuwen. Vooral toen de pijnstilling was uitgewerkt. Eten wilde ze amper en dat baarde mij zorgen. Ik haalde de lekkerste dingen in huis maar ze nam een paar hapjes en dan begon de klaagzang. Ook midden in de nacht, zo had…dat ik de ramen dicht deed voor de buren.

Inmiddels slaapt ze weer bij mij en lijkt de pijnlijke klaagzang af te nemen. Ik geef haar een natuurlijke pijnstiller die heel goed lijkt te werken en geen bijwerkingen heeft. Ik vermaal deze en maak dit aan met een paar druppels water (tot een papje en zuig deze dan op in een spuitje) die ik dan via haar bek toedien. Ze lijkt het hier prima op te doen.
Ik diende deze de eerste dagen 2x toe (ochtend en voor ‘t slapen gaan)…nu krijgt ze die nog maar 1 keer per dag (ochtend)
Zo blij dat ik deze heb ontdekt …sterker nog als ik pijn heb slik ik ‘m zelf ook.
De werking is bijna heel de dag…duurt alleen zo’n 45 min. voordat de pijn wegtrekt. Echt een aanrader dus om in huis te hebben.

Langzaamaan gaan we weer stapjes vooruit…gelukkig maar want ik wil heel graag haar verjaardag vieren!

Fijn dat Spotje weer beter is !

Marleen schreef :

Fijn dat Spotje weer beter is !

Ja het gaat weer beter met Spotje. Ik ben zo blij dat ze nog steeds mijn “schaduw” in ‘t dagelijkse leven is…en mijn slapie in de nachten.
Mijn “buddy-cat”