Onderwerp:

Marleen schreef : Eerst het poesje in het echt aanschouwen, en dan zien welke maan naam het beste past.

Ah...oké..dat is ook veel beter, jij neemt de naam die ECHT bij haar (karakter, uitstraling) past!!!

Vannamiddag weten wij en als we thuis komen en het poesje heeft haar draai een beetje gevonden, weten jullie ook meer

Marleen schreef : Vannamiddag weten wij en als we thuis komen en het poesje heeft haar draai een beetje gevonden, weten jullie ook meer

Spannende dag voor Marleen en haar 2 prachtige meiden, zal er een nieuwe bewoner bij komen???
straks zullen we het weten

poezenvrouwtje schreef :

Marleen schreef : Vannamiddag weten wij en als we thuis komen en het poesje heeft haar draai een beetje gevonden, weten jullie ook meer

Spannende dag voor Marleen en haar 2 prachtige meiden, zal er een nieuwe bewoner bij komen???
straks zullen we het weten

Hé wat jammer...nog geen bericht van de nieuwkomer ongeduldig ongeduldig

.
We hebben er dus een poesje bij. Ze blijft Luna heten, maar het is intussen al Loentje... Momenteel ligt ze uitgeteld te slapen op Marijes schoot.
Hoe is het verlopen ? Het was in ieder geval een eind rijden, meer dan 200 km. Gelukkig was noch in het heen- als in het terugrijden file. Luna liet wel horen dat dit niet de manier was waarop ze haar vrijdagnamiddag had willen doorbrengen. Hartverscheurend kijken was een van haar strategieën.

In de kooi hadden we ook een kattenbakje voorzien, waar ze ook gebruik heeft van gemaakt.

De kennismaking tussen Wodan en Luna verliep in eerste instantie ook goed. Geen geblaas, wel voorzichtig gesnuffel langs beide kanten en aan beide kanten, zo gaat dat bij katten .








Toen had Wodan er genoeg van, hij heeft besloten dat Luna HET RODE GEVAAR is, dat je zo veel mogelijk uit de weg moet gaan, en als het te dichtbij komt, een beetje naar blazen, maar niet te veel want helden mogen niet laten zien dat ze schrik hebben. Wodan heeft zich teruggetrokken op de keukenkasten (om daar zijn moed terug te vinden ? ).
We kunnen wel stellen dat hij uit zijn doen is en gelukkig voor Wodan is Luna nog te klein om bovenop de kasten te raken.

Wijzelf zouden Luna niet omschrijven als het Rode Gevaar, maar eerder HET RODE LAWAAI, want voor zo'n klein ding heeft ze geen stemmetje, maar eerder een sirene. Die liet ze duidelijk horen toen bleek dat ze niet op tafel mocht terwijl wij aan het eten waren. Ze is schooien en op tafel springen gewoon, en wij zijn dat niet gewoon...

Haar nieuwe woonst heeft ze ook al eens verkend en is de krabpaal al helemaal tot boven beklommen, zonder erg hier en daar afgedonderd en proberen kennis te maken met Wodan en zich vooral niet storen aan zijn afwijzende gedrag, maar hem ook niet uitdagen.