Onderwerp:

Heel droevig dat Tiamo niet meer bij je rondloopt. Hoewel zijn levensstart beter had gekund, heb jij er toch voor gezorgd dat hij een gelukkig leven heeft gehad.
Natuurlijk doet het pijn als een lieverd zoals hij er niet meer is.
Veel sterkte, Petra !

Lief van je Marleen, dank voor je troostende woorden. Inmiddels kan ik zonder te huilen over hem schrijven en praten. Toch blijft de lege plek, niet alleen het mandje maar vooral in mijn hart. Daar zal de tijd zijn werk moeten doen wanneer droefheid plaats gaat maken voor mooie en fijne herinneringen.
Zo kan ik zijn dagboek nog steeds niet sluiten en staat hij ook nog steeds vermeld in de handtekening onder mijn “posts” hier op ‘t forum.
Ook tel ik nog steeds naar 10 Persjes voor ‘t verlaten van de woning of het slapen gaan. Dan denk ik opeens..oh nee ik heb er nog maar 9 en slik ik snel mijn emotie door!

Nooit gedacht dat ik zo snel afscheid moest nemen van mijn allerliefste Sealpoint poesje Pepe. Zij kwam bij mij helemaal vanuit Friesland opgehaald en deze nieuwe naam (Pepe) gegeven. Wat een aanwinst was je in de groep, zo lief maar zo’n eigen karakter. Nooit teveel, wel aanwezig op zijn tijd maar lief..zo ontzettend lief. Begroeten van visite deed ze graag, een aai en wat lieve woordjes daar deed je alles voor. 

Ik ga je ontzetten missen mijn lieve Pepje…je mooie ijsblauwe ogen fascinerend en doordringend, je was een mooie dame die statig door de kamer liep. Je had zo je eigen maniertjes..denk aan de kippenhartjes die je meenam naar het witte kleed in de voorkamer om het daar op te eten met een hele goocheltruc als act. Je beet erin en het floepte weg omdat je geen tanden meer had, ik schoot altijd even in de lach wanneer ik je bezig zag maar uiteindelijk kreeg je het op ‘t kleed voor elkaar om dat glibberige hartje te verorberen. 

Je had pijn en ik kon het niet meer aanzien, ik heb je tot aan de Hemelpoort gebracht en daar afscheid van je moeten nemen. Veel tranen zijn er gevloeid zeker omdat je mijn 2e lieveling was en zo kort na het afscheid van kater Tiamo. 
Ik ga je missen lieve meid, ik moest doen wat voor jou het beste was…en dat viel me enorm zwaar!

Elke dag brand er een kaarsje bij je foto in de gang, nu staan jullie er samen..naast elkaar. 
Dag lieverd… 

Pepe herinner ik me inderdaad als een lieve poes, die helemaal niet verlegen was.
Wat jammer dat je er afscheid van hebt moeten nemen. Zestien jaar mag dan wel een mooie poezeleeftijd zijn, het blijft te vroeg voor zo'n schat als Pepe.
Veel sterkte, Petra.

Marleen schreef :

Pepe herinner ik me inderdaad als een lieve poes, die helemaal niet verlegen was.
Wat jammer dat je er afscheid van hebt moeten nemen. Zestien jaar mag dan wel een mooie poezeleeftijd zijn, het blijft te vroeg voor zo'n schat als Pepe.
Veel sterkte, Petra.

dankjewel Marleen, het heeft er bij mij “ flink in gehakt”  twee keer afscheid in zo’n korte tijd vlak achter elkaar. Het is mij niet in de koude kleren gaan zitten om het zachtjes uit te drukken. Ik zit nog steeds niet goed in mijn vel en heb er veel moeite mee! 

verdriet is groot en t gemis gaat nog wel even duren, t zal een plekje moeten krijgen maar ik vond t erg zwaar om nummer 3 in korte tijd aan de hemelpoort te moeten afgeven.

En ja.. ik weet dat het beter is voor Sheva.. maar toch.. het is me eventjes teveel ineens wat ik te verwerken krijg. 

Dag lieve Sheva, we hebben t samen gedaan en je hebt nog even op mijn schoot gelegen in de wachtkamer.. dat was fijn, zo hadden we nog wat extra tijd voor een laatste knuffel en wat lieve woordjes! 
  ​​​​​​​